درجه حرارت

به طور کلی به ۵ طریق دمای بدن سنجیده می شود:

۱. دهانی(زیر زبانی) یا Orally که باید ترمومتر در زیر زبان قرار بگیرد و برای ۳-۲ دقیقه در زیر زبان نگهداری شود.

۲. زیر بغلی یا Axillary که باید ترمومتر در زیر بغل قرار گیرد و برای ۹-۶ دقیقه در زیر بغل نگهداری شود.

* درجه حرارت ناحیه آگزیلاری ۰.۶۵ درجه سانتیگراد کمتر از درجه حرارت مقعد است.

۳. مقعدی یا Rectally که باید ترمومتر در ناحیه مقعد به مدت ۳-۲ دقیقه در ناحیه نگهداری شود.

۴. کنترل از طریق شریان گیجگاهی: سنجش درجه حرارت با استفاده از یک نوع ترمومتر بنام پروب Prob

۵. کنترل از طریق کانال گوشی: سنجش درجه حرارت پرده گوش با استفاده از پروب

* درجه حرارت رکتالی و گوشی از بقیه دقیقتر هستند و بعنوان میزان درجه حرارت مرکزی بدن مد نظر قرار می گیرند.

ملاحظات مربوط به دوره های مختلف زندگی:

۱.درجه حرارت بدن نوزادان متغیر می باشد لذا باید آنها را گرم و خشک نگهداشت تا از کاهش درجه حرارت بدن پیشگیری شود.

۲.برای کنترل درجه حرارت بدن شیرخواران از محل زیر بغل استفاده می شود. اما این روش نمی تواند به دقت سایر روش ها،نشانگر تب در شیرخواران باشد.

۳. اندازه گیری درجه حرارت از راه گوش دقیقتر از سایر روشها برای تشخیص تب در شیرخواران است.

۴. کنترل درجه حرارت از راه مقعد در شیرخواران توصیه نمی شود.

۵.در کودکان روش اندازه گیری از طریق کانال گوش و شریان گیجگاهی توصیه می شود.

۶. کنترل درجه حرارت از راه دهانی ممکن است برای کودکان بالای ۳سال استفاده شود.

۷. دمای بدن سالمندان کمتر از افراد میانسال است.

۸. دمای بدن سالمندان تحت تأثیر دمای محیط و عوامل درونی تغییر میکند.

۹. در سالمندان به دلیل احتمال وجود هموروئید، قبل از کنترل درجه حرارت از راه مقعد ناحیه باید بررسی شود.

۱۰. درجه حرارت بدن سالمندان معمولآ نشانگر معتبری برای وخامت یک بیماری نمی باشد.

۱۱. به دلیل ترشحات در کانال گوش ممکن است اندازه گیری درجه حرارت از طریق کانال گوش دقیق نباشد.