نامه یک مادر برای 50 سال بعد

وقتی نمیخواهم به حمام بروم سرزنش و شرمنده نکن ، وقتی بی خبر از پیشرفتها و دنیای امروزی سوالاتی میکنم با تمسخر به من ننگر ،وقتی برای ادای کلمات یا مطلبی حافظه ام یاری نمی کند فرصت بده و عصبانی مشو ، وقتی پاهایم توان راه رفتن ندارند دستانت را به من بده .... همانگونه که تو اولین قدمهایت را کنار من بر میداشتی.

زمانی که میگویم دیگر نمیخواهم زنده بمانم و میخواهم بمیرم ، عصبانی مشو ... روزی خود میفهمی .

از اینکه در کنارت و مزاحم تو هستم ، خسته و عصبانی مشو ، یاری ام کن همانگونه که من یاریت کردم ، کمکم کن تا با نیرو و شکیبایی تو ، این راه را به  پایان برسانم ... فرزند دلبندم دوستت دارم .